Een dooie katholiek

Wat men niet viert zal vergeten worden.

Er waren (en er zijn) veel heilige mensen in de wereld, maar Rooms Katholieke Kerk zal mensen nooit heilig verklaren zolang ze leven. Nee, ook de Paus niet. Heiligheid bereikt een mens pas na de dood, door een sprong in Gods armen te maken, dus nadat hij of zij volledig in God is opgenomen. 

de heilige pr. van Ars, wiens lichaam onvergankelijk is.

Maar wat moeten we met heiligen? Je kan natuurlijk een biografie lezen wat mensen ontzettend inspireert, moed en hoop geeft, maar dat is lang niet alles. De RK Kerk is een Kerk van levenden, levenden op aarde en levenden in de hemel. En onderweg naar een heiligverklaring is er heel wat moeite nodig van alle kanten, het gaat tenslotte om liefde. En wat is liefde waard als er geen moeite voor wordt gedaan? 

Er zijn dus mensen nodig die de kar willen trekken van een heiligverklaringsproces. Er zijn ook mensen nodig die de overledenen om voorspraak vragen en dat zouden we allemaal moeten doen. Dus zonder biddende mensen kan een overledene ook nooit heilig worden verklaard. 

Katholieken hebben veel onzichtbare gewoontes, devoties die ze van huis uit, of door gesprekken met geestelijke leiding of vrienden ontdekken. Bidprentjes bidden is één van die gewoonten. Bij een bidprentje vraag je om voorspraak van een overledene. Die overledene kan dan je intentie aan God voorleggen. En God kan het gebed dan verhoren. 

Katholieken hebben een God van de levenden, op aarde en in de hemel. Wie geen bidprentjes gebruikt roept de dood over een deel van zijn eigen geloof af, omdat hij de overledenen (in zijn hart en gebed) naar het rijk der doden heeft verbannen terwijl ze levend zijn. 

Voorbeeld van een bidprentje van mgr. Steinkamp

Ik moedig daarom elke katholiek aan om op zijn minst 1 bidprentje te gebruiken, opdat we niet vergeten dat er heiligen zijn die vanuit de hemel, dichtbij God, meer voor ons kunnen betekenen dan we ons kunnen voorstellen. 'Wat men niet viert, zal vergeten worden'.