Streng gelovig zijn bestaat niet.

Een collega die zelf niet gelovig is zei tegen mij: 'Ik vind het onzin als mensen zeggen dat iemand streng gelovig is.'
Wat vind jij?

Stel je voor dat een moeder haar kind de borst geeft. Dan zijn we het er over eens dat ze dat doet omdat ze weet dat het goed is voor het kind. Als ze dat elke ochtend doet, is ze geen strenge moeder. Ze weet gewoon wat belangrijk is en waar ze voor staat. Dat is net als ouders die hun kind dopen, dat is omdat ze weten dat het goed is voor dat kind. Laten ze het kind vrij, dan hebben ze nooit gezien of geleerd wat voor goed er in het doopsel zit. Geeft een moeder haar kind geen voeding dan...

Een moeder weet waar ze voor staat. Is dat ook niet zo met mensen die (echt) geloven? Ze geloven in een bepaalde God die ze op een bepaalde manier willen eren. Ze willen Hem beter leren kennen, ze willen hun tekort aan geloof minder maken. Als ze niet doen wat daarbij hoort dan zijn ze niet ‘relaxed gelovig’, maar dan weten ze gewoon niet wat en hoe ze geloven. Bij geloven hoort ook een ‘doen’. Maar moet je dat doen, dat geloven dan streng noemen? Zijn gelovigen die ‘doen’ streng? Of juist gelukkig en verliefd op die God?

Zijn een man en vrouw die moeite doen om samen te eten streng? Of weten ze hoe ze gelukkig worden en doen ze daar moeite voor?

Kies zelf maar, mijn collega vond het in elk geval stom als mensen zeggen dat iemand 'streng gelooft'. Hij keek daar dus anders tegen aan, hij zag mensen die doen wat ze geloven.

#Wist je dat:
- Vrijheid juist heel centraal staat in het RK geloof?
(https://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=1&id=1281)