Departures - Recensie

Omega lezers willen kwaliteit! En een film moet aandacht krijgen omdat het een goede film is. Vandaar dat ik er voor gekozen heb de film Departures te recenseren, een film die gemiddeld een 8,1 haalt op IMDb. Het is een Japanse film uit 2008 en Oscar winnaar voor beste niet-Engelstalige film in 2009. Het is een heel ander soort film dan we Hollywood gewend zijn. Het deed eigenlijk een beetje denken aan Scandinavische films die soms populair worden in Nederland.

Daigo is een jongeman, een echte binnenvetter met weinig vrienden. Zijn vader was bij zijn gezin weggelopen toen Daigo nog maar jong was. Hij speelt cello in een orkest en heeft zijn leven lang flink gestreden om op deze plek te komen. Zijn geboorteplaats heeft hij verlaten om in Tokyo te gaan werken, met zijn vrouw stelden ze zich een wat romantisch beeld van de toekomst. Maar op een willekeurige dag wordt het orkest onverwacht opgedoekt. In Tokyo blijven wonen is te duur en er lijkt geen andere optie dan terug te keren naar zijn geboorteplaats. In zak en as is het zijn vrouw Mika, die hem onmiddellijk steunt. Hij gaat op zoek naar werk en komt een vacature tegen in de krant, een baan aangeboden bij ‘Departures’. Dat klinkt als een reisbureau en ze betalen ontzettend goed terwijl er geen diploma’s benodigd zijn! Het thema van deze Omega is ‘lijf’. En deze film, zal je zo ontdekken, heeft te maken met het lijf op een manier die je niet zo snel zou verwachten!

Bij het eerste gesprek was Daigo direct aangenomen, maar hij kwam er toen pas achter dat hij niet in de reisbranche zou werken maar als een soort begrafenis ondernemer. Iemand die overleden lichamen klaarmaakt voor de ogen van de nabestaanden voordat ze in de kist zouden worden gelegd. Na een aantal trauma’s wordt hij, net als zijn baas, uitmuntend in zijn werk. Het werk is relatief nieuw in Japan, omdat de nabestaanden het voor die tijd zelf deden. De ‘downside’ is echter dat het een baan is waar in Japan flink op neergekeken wordt, met doden werken maakt je onrein. Hoe vertel je zoiets aan je vrouw? Gaat hij zijn vader terug zien? Blijft hij het werk doen ondanks alle ellende die hij gaandeweg tegenkomt?

De oorsprong van het verhaal ligt bij het dagboek van een boedhistische begrafenis ondernemer. Ik vond het een mooie film, de Japanse cultuur is zo anders dan de onze. Om een voorbeeld te noemen, ik schrok van hun eetgewoonten! In het begin was de film eigenlijk wat akelig, maar gaandeweg kwam er een serene ondertoon die de film opbouwde tot een heel mooi einde.

Terwijl ik dit schrijf moest ik trouwens denken aan iets wat ik ooit had gelezen: Een lichaam zonder ziel, is een zombie. Een ziel zonder lichaam is een geest.

Daarom heeft de Kerk een lichaam en ziel, bestaande uit een levende gemeenschap van mensen in God.

Gepubliceerd in: Omega Magazine