Departures - Recensie
Omega lezers willen kwaliteit! En een film moet aandacht
krijgen omdat het een goede film is. Vandaar dat ik er voor gekozen heb de film
Departures te recenseren, een film die gemiddeld een 8,1 haalt op IMDb. Het is
een Japanse film uit 2008 en Oscar winnaar voor beste niet-Engelstalige film in
2009. Het is een heel ander soort film dan we Hollywood gewend zijn. Het deed
eigenlijk een beetje denken aan Scandinavische films die soms populair worden
in Nederland.
Daigo is een jongeman, een echte binnenvetter met weinig
vrienden. Zijn vader was bij zijn gezin weggelopen toen Daigo nog maar jong
was. Hij speelt cello in een orkest en heeft zijn leven lang flink gestreden om
op deze plek te komen. Zijn geboorteplaats heeft hij verlaten om in Tokyo te
gaan werken, met zijn vrouw stelden ze zich een wat romantisch beeld van de
toekomst. Maar op een willekeurige dag wordt het orkest onverwacht opgedoekt.
In Tokyo blijven wonen is te duur en er lijkt geen andere optie dan terug te
keren naar zijn geboorteplaats. In zak en as is het zijn vrouw Mika, die hem
onmiddellijk steunt. Hij gaat op zoek naar werk en komt een vacature tegen in
de krant, een baan aangeboden bij ‘Departures’. Dat klinkt als een reisbureau
en ze betalen ontzettend goed terwijl er geen diploma’s benodigd zijn! Het
thema van deze Omega is ‘lijf’. En deze film, zal je zo ontdekken, heeft te
maken met het lijf op een manier die je niet zo snel zou verwachten!
Bij het eerste gesprek was Daigo direct aangenomen, maar
hij kwam er toen pas achter dat hij niet in de reisbranche zou werken maar als een
soort begrafenis ondernemer. Iemand die overleden lichamen klaarmaakt voor de
ogen van de nabestaanden voordat ze in de kist zouden worden gelegd. Na een
aantal trauma’s wordt hij, net als zijn baas, uitmuntend in zijn werk. Het werk
is relatief nieuw in Japan, omdat de nabestaanden het voor die tijd zelf deden.
De ‘downside’ is echter dat het een baan is waar in Japan flink op neergekeken
wordt, met doden werken maakt je onrein. Hoe vertel je zoiets aan je vrouw?
Gaat hij zijn vader terug zien? Blijft hij het werk doen ondanks alle ellende
die hij gaandeweg tegenkomt?
De oorsprong van het verhaal ligt bij het dagboek van een
boedhistische begrafenis ondernemer. Ik vond het een mooie film, de Japanse
cultuur is zo anders dan de onze. Om een voorbeeld te noemen, ik schrok van hun
eetgewoonten! In het begin was de film eigenlijk wat akelig, maar gaandeweg
kwam er een serene ondertoon die de film opbouwde tot een heel mooi einde.
Terwijl ik dit schrijf moest ik trouwens denken aan iets
wat ik ooit had gelezen: Een lichaam zonder ziel, is een zombie. Een ziel
zonder lichaam is een geest.
Daarom heeft de Kerk een lichaam en ziel, bestaande uit
een levende gemeenschap van mensen in God.
Gepubliceerd in: Omega Magazine
Reacties
Een reactie posten